Big Ben' s Bike Blog

Wat zijn na 3 weken de conclusies? Wat is de opbrengst van 3 weken zwoegen onder de zon. Pelgrimeren   Er zijn pelgrims die beschrijven dat ze op weg een ander mens worden of dichter bij God komen. Helaas kan ik niet zeggen dat er dit soort dingen gebeurd zijn onderweg. Nu waren er ook geen grote problemen met mezelf of met mijn geloof toen ik wegging, misschien speelt dat ook mee. De dag was altijd zo vol met fietsen, eten, weg vinden, wassen, route voor morgen maken etc etc dat er geen tijd is geweest voor enige vorm van reflectie. Aan de andere kant: ik heb 3 weken lang geen moment nagedacht over het werk dat ik normaal doe en de zorgen die daarmee samenhangen. Voor iemand met een druk bestaan is dit een prima manier om de kop leeg te krijgen. Voor mensen die op zoek zijn naar " hogere" gedachten kan ik alleen aanraden niet te gaan fietsen maar te gaan wandelen. Wandelaars zitten in de natuur, fietsers zitten in de bewoonde wereld. Wat ik gezien heb van de wandelende pelg...

Nog even terugkomen op Viterbo gisteren want er is nog wel wat te melden nadat de blog al gemaakt was: we gingen de stad in om te gaan eten en hadden een goed restaurant opgekregen van de eigenaar van de B&B. Die gingen pas om 20.00 echt koken ( hoe zuidelijker je komt hoe later men aan tafel gaat) dus we deden een reservering en liepen de stad in. In de stad leek het wel of iedereen aan het flaneren was, vrouwen liepen allemaal met een tasje van een modehuis aan de arm, iedereen kwam oude vrienden tegen of zat een ijsje te eten bij de gelateria. Italië maakt een erg gelukkige indruk als je er zo doorheen wandelt, opvallend dat ze vrij laag scoren in de gelukstatistiek van de EU; daar staan altijd een paar depressieve Denen op de eerste geluksplaats. Bewijst weer dat met statistiek alles bewezen kan worden. En mogelijk worden de Italiaanse mannen erg ongelukkig als de rekening van al die modehuizen binnenkomt. Ons geluk werd in ieder geval vergroot door het fantastische pi...

Vanmorgen beste ontbijt tot nu toe, eigenlijk alleen maar zoete taartjes. Ik had mijn Marathona del Dolimiti shirt aan. De eigenaresse van de herberg vond dat prachtig, want daar ging ze altijd skiën en daar had ze ook geleerd dat een ontbijt er ongeveer zo hoorde uit te zien. De eerste kilometers vanmorgen gingen over de kam van de berg, we zaten nog steeds op 800 meter hoogte. Ik moest even een foto maken en dat kon alleen bij een parkeerhaven waar een carabinieri met machinegeweer een Italiaan aan het bekeuren was. Toen ik weer wilde gaan fietsen en de weg moest oversteken kwam ik door de drukte niet meer aan de goede kant van de weg, echter de politieman stapte met geweer en al op de strada en zette het hele verkeer stil zodat ik veilig kon oversteken. Kan alleen hier. Vandaag vrij slappe fietsdag, omdat we vrij veel tijd hebben om uiteindelijk maandag in Rome te komen. We hebben die tijd wel goed gebruikt. Om 12.00 stond er een kraam met Porchetta aan de weg, dat is het ...

Vandaag nog een echte fietsdag. Hotel Moderno verlaten, de baas van het hotel haalde voor iedereen cappuccino maar "vergat" ons. Omdat we stinkende fietsers/pelgrims zijn?  Wat moeten we daar nu toch van vinden. Terwijl iedereen die een cappuccino had gekregen moeite had om zijn dure auto uit de garage te halen reden de stinkende pelgrims zonder dat soort problemen op onze fietsen de stad uit. Eerst langs de stadsmuur van Siena en daarna bij de Porta Roma de SR 2 op, de oude weg naar Rome. Gelukkig is een autoweg naast gelegd, er was alleen lokaal verkeer op onze weg. Vanaf nu rijden we door een gebied van Italië waar we niet eerder zijn geweest. Het landschap is heel anders dan noordelijker in Toscane, vlakke heuvels met graanvelden ( boeren waren aan het ploegen) en naar de boerderijen lopen mooie oprijlanen met cipressen. Ook zijn er veel wijngaarden met proeverijen, de dure Brunello wijnen komen uit deze streek. Nog opmerkelijk: er lag een dood stekelvarken naast de ...

Eerste lekke band deze vakantie: bij het wegrijden een lekke voorband. Tijdens het verwisselen van de oude band stond opeens Filippo naast ons, een andere pelgrim die we al voor de derde maal ontmoetten. We voelden ons creditcard pelgrims omdat hij elke avond hard op zoek moet naar een slaapplaats ergens onderweg en wij voor ons prima hotel stonden te repareren. We hebben elkaars adres, als we op hetzelfde moment in Rome zijn gaan we samen ergens wat eten. Vandaag slappe fietsdag, de druk is van de kilometers af, omdat we pas maandagmiddag in Rome hoeven te zijn. Eerste stop vandaag Monteriggioni, waar een enorm tempeliersfort ligt dat Lucas graag wilde bekijken omdat het in een van zijn games is gebruikt. Op internet uitgezocht wie de tempeliers waren, buiten een heleboel andere dingen waren ze de beschermers van de pelgrims. Dit fort moet daarvoor gediend hebben, pelgrims waren in die eeuwen over de Via Francigena onderweg naar Rome en reisden vaak door naar Jeruzalem. Daarn...

De dag begon met een Amerikaanse achter ons bij het ontbijt die maar bleef doorzeuren dat de airco in het hotel zo luidruchtig was. Ze had er niet van kunnen slapen. Verschil tussen Amerikanen en Europeanen: wij waren al erg onder de indruk met de aanwezigheid van de airco. Lucca uitrijden zou volgens een Amerikaanse fietser op een tandem die een blog schreef in 2011 over de Via Francigena erg druk gaan worden. En omdat hij meestal niet zo onder de indruk was van een stuk fietsen op een drukke rijksweg hadden we ons op het ergste voorbereid. Na het verlaten van de ring van Lucca die om de oude stadsmuren heen loopt kwamen we direct op de mooiste Toscaanse wegen die je kan bedenken. Misschien zijn we in de Po vlakte onze grens wat gaan opschuiven over wat een drukke weg is, maar het verkeer was echt heel goed te doen. Na 60 km begon de klim naar San Gimignano, de klim ging trapsgewijs omhoog. De uitzichten waren prachtig, cipressen overal om ons heen, oude stadjes op heuvels; het g...

Vandaag hebben gedaan wat iedere toerist in Lucca doet: sightseeing . In de middag veel kleren gewassen en op de oude stadsmuur in de schaduw de route voor de komende zes dagen gemaakt. In de avond kwamen met midden in de stad een oude bekende tegen, een Italiaanse fietser uit Vincenzo die we nog kenden uit de herberg in Vercelli. Morgen verder, ik verheug me op wat komen gaat. Recht door Toscane naar beneden naar Lazio en als het allemaal goed gaat maandagmiddag op de plein voor de St Pieter.

Plan voor vandaag: laatste stuk van de Apennijnen uit fietsen, langs de kust 40 km naar het zuiden afzakken en dan een kort klimmetje naar Lucca en daar een rustdag inlassen. Dit plan werd eigenlijk zonder problemen uitgevoerd, enige kleine obstakel was dat Lucas in botsing kwam met een dementerende Italiaanse automobilist die voorrang pakte. Lucas kon overeind blijven, hij voegde alleen een grote kras aan de auto toe. Die al onder de krassen zat van eerdere voorvallen. De oude man bleef een beetje glazig voor zich uitkijken en zijn de vrouw was geloof ik blij dat we er geen carabinieri bij haalden. Tijd dat zijn huisarts deze oude baas van de weg haalt. De Italiaanse kust was 40 km lang boulevard van Zandvoort, maar wel vlak en wind mee. Daarna een pittig klein klimmetje en toen kwamen we op bekend terrein: Lucca. Schitterende middeleeuwse stad, fijn hier weer terug te zijn. We besloten hier een rustdag op te nemen maar morgen wel van onderdak te veranderen omdat de B&B klein e...

Vroeg op in het motel en alle was opgevouwen en in de tas gedaan. We zijn erachter waarom onze was zo naar zweet bleef stinken, we moeten veel beter uitspoelen, dat wassen is een ontdekkingsreis op zich voor ons mannen. Daarna was onze kamer tegen 08.00 weer toonbaar want het ontbijt zou op de kamer bezorgd worden. Om 08.00 ging er een belletje, we begrepen niet helemaal waarom en gingen door met inpakken. Even later ging de telefoon met een onbegrijpelijke mededeling dat het ontbijt in de kast zou staan. Rare jongens die Italianen was onze primaire reactie en we trokken de deur van de noodgang open, daar stond een Italiaanse meneer die nog nooit zulke dom volk had gezien. Hij deed voor hoe hij door een soort doorgeefluik vanuit de brandgang het ontbijt bij ons in de kamer kon zetten zonder onze privacy te verstoren. Goed ontbijt trouwens, maar onze conclusie over het ontbijt was toch dat deze tent wel erg ingericht is op nachten met je buitenechtelijke relatie. Over belangrijkere z...

Pavia in de vroege morgen, op zoek naar een bakker. Lopend door de eeuwenoude stad kom ik op de mooiste plekjes, maar ik vind geen bakker. Uiteindelijk in een hippe bar nog een paar croissants en een stuk focaccia kunnen kopen. Ze zijn niet gewend dat je het mee wil nemen, kennelijk is de gewoonte om buiten de deur te ontbijten. Op de terugweg kom ik langs een bakker 50meter van de plek waar we sliepen, die was op de heenweg nog niet open. Vandaag de laatste dag door de povlakte met ongeveer midden in Piacenza. Eindelijk hebben we door hoe we een route moeten leggen, de hele dag op mooie rustige wegen gereden. Soms iets te rustig, er zat ook een stuk met 5 km steenslag weg tussen wat onze racefietsen niet echt prettig vinden. Koffie net voor we de Po overstaken in een van de vele mooie dorpjes waar we doorheen reden. De dagopvang wordt hier door het café verzorgd en we waren direct in gesprek met een aantal oude bazen. Koffie voor een euro, zo kan je als oude man ook lekker blij...

Pelgrims zijn vroeg op, we waren met twee bejaarde mannen uit Duitsland en België de laatsten in de herberg. De Duitse pelgrim had vroeg kunnen stoppen met werken en was nu een aantal maanden per jaar met goedkeuring van de vrouw aan het wandelen. Over hoe zijn vrouw dat vond: ze wist van te voren dat ze met een zwerver ging trouwen. De laatste tocht die hij gaat maken is ook al geregeld, de wandelstok gaat mee de kist in. Bij het afscheid zei hij goedkeurend vanwege de mooie dag: als de engelen wandelen opent de hemel. Op de markt in Vercelli een focaccia brood gegeten terwijl de markt er op gang kwam. Daarna de fiets op voor een relatief korte etappe van 80 km naar Pavia. De route was gelegd over kleine wegen, dat is gedeeltelijk gelukt. We hebben prachtige wegen gereden, maar ook weer hele drukke. De povlakte is prachtig, rijstvelden met veel water en een enorme hoeveelheid vogels die er zitten te eten. Elke 5 km komt er een kerkje aan de horizon, daar fiets je meestal naar toe v...

Er zat een oude dame af te rekenen in het hotel vanmorgen, ze had mensen zien komen en gaan. Ze was totaal niet geïnteresseerd in een Nederlandse vader en zoon die naar Rome onderweg waren, het leven was al vermoeiend genoeg met de soap op televisie. En het restaurant was gesloten dus ze deden geen ontbijt. Begrepen die domme Hollanders dat nou nog steeds niet? En doe die deur dicht van de garage met die fietsen want het tocht op mijn oude schouders. Dus ontbeten we op de markt met een focaccia. Aosta uit gereden, drukke weg. We zagen op tegen de drukte van de weg die ons het dal uit zou leiden maar er was geen alternatief. De weg werd echter steeds rustiger en ons humeur steeds beter. Het dal stond vol met forten van Italianen die het tegen de Fransen moesten verdedigen en andersom. En er zal fors tol zijn geheven over de handel die er door dit dal is gegaan over de wegen die  Romeinen hebben aangelegd. De bergen werden steeds lager naarmate we dichter bij de Povlakte kwamen ...

Emily Dickinson (1830–86).  Complete Poems.  1924. Part One: Life CXXIII OUR lives are Swiss,— So still, so cool,   Till, some odd afternoon, The Alps neglect their curtains,   And we look farther on.         5    Italy stands the other side,   While, like a guard between, The solemn Alps, The siren Alps,   Forever intervene! 44 km klimmen naar de top van de St Bernard. Onze tactiek was tot aan de loodzware laatste 6 km niet teveel energie te verspillen. Dat lukte redelijk, hoewel er al wel hele stukken 7-8% klimmen in de aanloop zaten waar je toch echt gas moet geven om boven te komen. De weg vanuit Martigny begon met vriendelijk klimmen naast een riviertje maar het dal werd kleiner en de klimprecentages venijniger. De drukte op de weg viel eerste kilometers tegen, veel auto’s en vrachtauto’s die hard naar boven reden, maar gelukkig ging er erg ve...

Vandaag een korte etappe; 72 km naar de voet van de St Bernard pas. Eroverheen gaan om 15.00 was teveel gevraagd, dus hotel opgezocht vroeg in de middag. De fietsdag begon slecht: de 28mm band die we in Nederland hadden getest bleek vast te lopen in het smalle raceframe van Lucas. Gelukkig was er een fietsenmaker in de buurt, 23 mm band gekocht en de oude band met een aantal andere overbodige dingen teruggestuurd naar Nederland. Daarna een van de mooiste etappes gereden in mijn inmiddels lange fietsbestaan. Links de druivenvelden, rechts het meer van Genève, mooie weg, zonnetje: veel beter dan dit wordt het leven niet. Er was zelfs een vinorama, het zal iets met wijn en uitzicht te maken hebben en het was er druk. Na het verlaten van het meer van Genève kwamen we in het Rhône dal terecht dat als een enorme trechter werkte op de forse westenwind. We werden geblazen, trappen hoefde niet meer. Het zal wel het gevoel zijn van een electrische fiets. De bergen om ons heen werden ste...