Naar de voet van de Grote Sint Bernard Pas

Vandaag een korte etappe; 72 km naar de voet van de St Bernard pas. Eroverheen gaan om 15.00 was teveel gevraagd, dus hotel opgezocht vroeg in de middag.

De fietsdag begon slecht: de 28mm band die we in Nederland hadden getest bleek vast te lopen in het smalle raceframe van Lucas. Gelukkig was er een fietsenmaker in de buurt, 23 mm band gekocht en de oude band met een aantal andere overbodige dingen teruggestuurd naar Nederland. Daarna een van de mooiste etappes gereden in mijn inmiddels lange fietsbestaan. Links de druivenvelden, rechts het meer van Genève, mooie weg, zonnetje: veel beter dan dit wordt het leven niet. Er was zelfs een vinorama, het zal iets met wijn en uitzicht te maken hebben en het was er druk.


Na het verlaten van het meer van Genève kwamen we in het Rhône dal terecht dat als een enorme trechter werkte op de forse westenwind. We werden geblazen, trappen hoefde niet meer. Het zal wel het gevoel zijn van een electrische fiets. De bergen om ons heen werden steeds groter en met enig ontzag keken we naar boven: daar moeten we morgen naar toe.

In de avond Martigny verkend en varkensvoet gegeten, niet iets om te herhalen. Na het eten in de mooie Romaanse kerk een kaarsje opgestoken. Op weg naar huis lang staan kijken naar de etalage van een fiets restaurateur: daar stond een prachtige celeste Bianchi racefiets uit de jaren zeventig, helemaal afgemonteerd met Campagnolo Racord onderdelen. Wat een schoonheid.
En nu slapen, voorbereiden op morgen. Ik merk dat ik ouder word, ik ben er niet helemaal gerust op. Lucas klimt sneller dan ik, die moet ik laten gaan. Je bent ook kwetsbaarder dan vroeger, er is een hele apotheek aan zalfjes en pillen meegenomen. Het ergste is dat die ook elke dag gebruikt moeten worden. Nog erger is de mobiele apotheek morgen naar 2400 meter moeten worden gefietst.