De berg af de vlakte in
Er zat een oude dame af te rekenen in het hotel vanmorgen, ze had mensen zien komen en gaan. Ze was totaal niet geïnteresseerd in een Nederlandse vader en zoon die naar Rome onderweg waren, het leven was al vermoeiend genoeg met de soap op televisie. En het restaurant was gesloten dus ze deden geen ontbijt. Begrepen die domme Hollanders dat nou nog steeds niet? En doe die deur dicht van de garage met die fietsen want het tocht op mijn oude schouders.
Dus ontbeten we op de markt met een focaccia.
Aosta uit gereden, drukke weg. We zagen op tegen de drukte van de weg die ons het dal uit zou leiden maar er was geen alternatief. De weg werd echter steeds rustiger en ons humeur steeds beter. Het dal stond vol met forten van Italianen die het tegen de Fransen moesten verdedigen en andersom. En er zal fors tol zijn geheven over de handel die er door dit dal is gegaan over de wegen die Romeinen hebben aangelegd.
De bergen werden steeds lager naarmate we dichter bij de Povlakte kwamen en in Ivrea konden weer een hemel zien naast ons. Lunch op een terras buiten in dit mooie stadje, omdat we weer wat kunnen betalen in Italië uitgebreid aan de espresso en Americano. Die luxe werd gelijk afgestraft vanuit de hemel want het begon hard te regenen na deze stop.
Direct na Ivrea werd het vlak en de wegen werden recht. Naast ons begonnen de rijstvelden, geïrrigeerd door een indrukwekkende hoeveelheid ijswater uit de alpenrivieren. De weg werd ook onaangenaam druk, we waren blij toen we rond 16.00 in Vercelli arriveerden en een plek in de pelgrimsherberg vonden. In de avond was daar een gezamenlijke maaltijd met een man of tien, de meesten onderweg naar Rome en allemaal van een andere nationaliteit. Iedereen gaat hier zo vroeg naar bed dat ik er nu ook in maar in ga en de blog voor vandaag ga afsluiten. Voor morgen een route over rustiger wegen naar Pavia in de planning.
