Big Ben' s Bike Blog

Bij het wakker worden: grijs en ontzettend veel regen. Vrachtwagens reden in een enorme wolk van waterdamp langs het hotel heen. De route van vandaag zou over vrij grote wegen naar het zuiden lopen maar onder deze omstandigheden leek me dat toch iets te lichtzinnig. En omdat het toch slecht weer was maar wat later weggegaan en de tijd gebruikt om de route over kleinere wegen te leggen. Het stukje naar Bar-sur-Aube was een feest, langs de rustige oever door mooie dorpjes. Bar-sur-Aube was een prettig stadje maar de kerk was verlaten dus opnieuw een stempel gehaald op het postkantoor. Daarnaast zat een bakker, met broodjes in plastic, handig met de regen die maar bleef vallen. En toen de fietsenmaker mijn bandjes op 8 bar op wilde pompen was mijn dag goed. Tien kilometer na Bar-sur-Aube nog een klein stukje omgefietst om het klooster van Clairvaux te bekijken, wat een enorm complex, niet zo gek dat de geestelijken net als de adel onder de guillotine belandden tijdens de Franse r

Vanmorgen wakker geworden in het centrum van Reims in een sjieke B&B. Trage start, het ontbijt begon pas om 08.00 en de zeer charmante gastheer bleef maar suggesties doen over de route. Maar Rome is nog ver en ik merk dat de GPS mijn grote vriend is. De route die ik gisteren voor de cathedraal had gemaakt was bewust iets van de grote weg afgelegd. Het leek op de kaart een hele rustige weg, maar niet gedurende deze twee weken van het jaar. Zonder het te beseffen had ik de route dwars door de wijngaarden van de champagne heen gelegd en de wijnboeren waren massaal bezig met druiven plukken. Toen de eerste Poolse touringcar me passeerde dacht ik nog " die Polen gaan ook steeds meer op vakantie". Maar er werd geparkeerd bij de druiven en alle "toeristen" verdwenen in de struiken. Op kilometerpaaltjes lang de weg werd bijgehouden wie de eigenaar van de wijngaard is, alle grote champagnehuizen kwamen langs. Eerste doel van vandaag was Chalon-en-Champagne, waar

Wat ik zo prettig vind in Frankrijk is dat het zo kan achterlopen op Nederland. Het hotel van vannacht is overduidelijk een familie bedrijf. Het afrekenen gebeurt bij de baas, die echt autoriteit uitstraalt in zijn rommelige  kantoor. De rekening komt voor de vorm uit een computer, wordt geprint op papier en wordt nog een keer nagerekend, en daarna uiteraard nog even bijpraten. Ook moest ik gisteren op het postkantoor zijn, een statig gebouw met tralies voor de ramen. De beambten achter het loket stralen ook gezag uit, hebben een uniform aan en zetten een aantal stempels op mijn pakje naar Nederland. Niets mis met onze locale Bruna, maar hier ik kreeg het gevoel alsof ik 40 jaar geleden in Boskoop op het postkantoor een pakket ging versturen. Die handelingen die daar achter het loket verricht werden hadden iets magisch, ergens in de automatisering is de magie uit het postkantoor verdwenen. Fietsen vandaag was een wisselend verhaal: eerst regen en onweer. Ik heb nog een kwart

Vanmorgen werd ik wakker in een lege B&B zonder ontbijt. Licht reizen betekent: geen brood beleg en botervlootjes mee. Dus bij de bakker een aantal koffiebroodjes opgekocht en die als ontbijt genomen, calorisch moet het ongeveer kloppen had ik berekend. Toch ook het gevoel gekregen dat ik oud word,  het kostte zo ontzettend veel tijd om het koffiezet apparaat te begrijpen. Het zette wel een goede kop koffie, dat dan weer wel. Ondertussen spookte een vraag van een oude vriend door mijn hoofd, waarom naar Rome- nog wel als protestant, waarom? Om daar direct aan toe te voegen dat er geld overgemaakt kan worden op een goed doel van zijn keuze ;) Als je naar Rome fietst als pelgrim val je blijkbaar gelijk in de categorie weldoener. Over het waarom: er zijn meerdere redenen. De weg naar Santiago de Compostella was als twintiger zeer inspirerend, maar wel had ik achteraf het gevoel dat ik er niet uitgehaald had wat erin had gezeten: veel te laat gingen we ( mijn broer en ik) gebruik

Nog geen honderd meter nadat ik uit het hotel vertrokken was begon het enorm te regen. Nu weet ik dat ik enorm gehoopt heb op regen voor de tuin, maar dit hadden we ook niet afgesproken. De route ging eerst 20 km langs het Julianakanaal, waar de win vet tegen stond. Bij het verlaten van het Julianakanaal begon het te heuvelen, eerst  heuvelde het dwars door de chemische industrie maar daarna werd het landschap zoals je van Limburg verwacht. Eerste doel vandaag was koffie bij Edith en Grego, midden in Valkenburg. Grego begeleidde me van Valkenburg naar Aubel in België, bij ons afscheid is er minder dan 2000 km te gaan. Viel trouwens niet mee een racefiets bij te houden op mijn volgepakte fiets, en door navigatie problemen kwam er nog 5 km bij... Bij ons afscheid begonnen de Ardennen echt, en tijdens de lange klimmen stond de wind volle bak tegen.  Bij het overgaan van de Amblève was de accu voor een groot deel leeg en de dag nog kort. Van een eerdere vakantie wist ik dat Durbuy behoorli

Vandaag vertrokken. Om 10.00 uitgezwaaid door de kinderen en door Es op haar racefiets begeleid naar Emmerich. Altijd mooie momenten, zie op de foto hoe mijn broer en ik en 2 vrienden ooit vertrokken van ons ouderlijk huis in 1988 naar Schotland en Ierland. Op de kade zat een ander comité van afscheid: mijn moeder, schoonzus en broer waren op de fiets vanuit Silvolde naar Emmerich gereden. Na een korte kop koffie en taart ( ik kan het nu hebben) terug de brug op en afscheid genomen van Es. Bijzondere plek om afscheid te nemen, want precies tot de Rijn liep grens van het Romeinse Rijk en het kost me nu nog 3 weken om in het centrum van dat voormalige rijk te komen. Hoe deden die Romeinen dat zonder WiFi en Autobahn? Daarna fors tegen de wind in gaan hangen, gemiddelde was niet geweldig maar met tassen gaat fietsen gewoon langzamer. Uiteindelijk was ik het zat en had nog moeite met het vinden van een slaapplaats. Gelukkig had het hotel van Roosteren nog plek. Geen straf om er

Laatste dag voor vertrek. Licht reizen kost tijd. Je moet veel meer thuislaten dan meenemen. Dat betekent dus op bed zitten en nadenken of een kledingstuk wel of niet mee moet. En als het weer de kast in gaat de twijfel of het toch niet mee moet. Maar die St Bernard pas is meer dan 2400 meter hoog en alles moet mee naar boven. In de schuur ook nog een paar uur lopen sleutelen, in dit geval aan de fiets van Lucas die van racefiets in trekfiets veranderde. Maar ook dat is klaar. En dan lijkt alles op orde en dan bedenk je opeens dat je het pelgrimspaspoort al een aantal weken niet meer hebt gezien. Gelukkig kwam ook dat goed na een rondje huis uitkammen. Dus het moet maar gaan gebeuren morgen, het voelt alsof je een gevangene bent die morgen naar de galg moet. Gelukkig dan weer wel een erg lekker galgenmaal vandaag, met dank aan de kok!

Vorden-Rome Nog 4 dagen en dan gaat het gebeuren.  De voorbereidingen zijn bijna klaar en de route is ook in grote lijnen uitgewerkt. Al jaren wil ik graag deze route gaan fietsen, eerder fietste ik naar Santiago de Compostella en dat was erg inspirerend. En ik ben nou eenmaal gek op fietsen. En soms is er gewoon geen duidelijk waarom, dan moet het gewoon. De route zal eerst naar Reims gaan en daarna draai ik de Via Francigena op. Dat is de eeuwenoude route waarop pelgrims van Canterbury naar Rome trokken Vanaf Lausanne zal mijn zoon Lucas me komen vergezellen en dan fietsen we samen de laatste 1000km naar Rome. De hele afstand zal ongeveer 2200 km zijn, in drie week komt dat dus neer op een dikke honderd kilometer per dag want er zullen ook dagen zijn dat het tegenzit. En in Rome zal Esther ons komen ophalen en de rol van reisleider op zich nemen. Het moet gaan gebeuren op mijn zwarte Moulton APB, voor de achtergronden van deze bijzonder fiets verwijs ik naar de website van