Reims
Wat ik zo prettig vind in Frankrijk is dat het zo kan achterlopen op Nederland. Het hotel van vannacht is overduidelijk een familie bedrijf. Het afrekenen gebeurt bij de baas, die echt autoriteit uitstraalt in zijn rommelige kantoor. De rekening komt voor de vorm uit een computer, wordt geprint op papier en wordt nog een keer nagerekend, en daarna uiteraard nog even bijpraten.
Ook moest ik gisteren op het postkantoor zijn, een statig gebouw met tralies voor de ramen. De beambten achter het loket stralen ook gezag uit, hebben een uniform aan en zetten een aantal stempels op mijn pakje naar Nederland. Niets mis met onze locale Bruna, maar hier ik kreeg het gevoel alsof ik 40 jaar geleden in Boskoop op het postkantoor een pakket ging versturen. Die handelingen die daar achter het loket verricht werden hadden iets magisch, ergens in de automatisering is de magie uit het postkantoor verdwenen.
Fietsen vandaag was een wisselend verhaal: eerst regen en onweer. Ik heb nog een kwartier in een greppel gelegen om het onweer te laten overwaaien. Daarna klaarde het op, maar bij het binnenrijden van Reims gingen de hemelpoorten nog een keer heel fors open.
Helaas kon ik mijn fiets niet veilig stallen bij de kathedraal, gelukkig kreeg ik een Frans gezin zover op de fiets te passen in de regen. Daardoor kon ik heel even naar binnen om een stempel voor mijn pelgrimspaspoort te halen.
Ik heb een geweldige slaapplek midden in de stad in een B&B. De procedure hoe dat geregeld wordt is als volgt: op het moment dat duidelijk wordt welke stad de overnachtingsplek gaat worden wordt het hoofdkantoor ( Esther) in Nederland geappt. Die heeft de avond tevoren al het uitzoekwerk gedaan en appt een half uur later een adres met locatie door waar ik naar toe kan gaan om te slapen. Ik ben daar erg blij mee, want zoals ik eerder al zei is het regelen van dat soort dingen niet mijn hobby.
