Goede benen

Die wandelpelgrims staan ontzettend vroeg op, in combinatie met mijn migraine aanval niet een hele goede combi. Maar slikken en fietsen gaat prima samen, dus ik was niet heel snel weg vanmorgen ( of anders gezegd, ik was zo sloom als een garnaal). Nog wel leuk gepraat met een 74 jarige Duitse pelgrim op weg naar de commune van Taize. 74 jaar met 15 kilo op de rug 30km per dag, petje af voor deze fitte oude knar ( met een heupprothese). Toen ik wegreed uit de pelgrimsherberg werd er door de plaatselijke mannen een prachtig gezang ingezet. Een van de weinige momenten van verdieping op deze reis, je bent de hele dag bezig met vooruit komen of dingen aan het doen om het vooruit komen te ondersteunen. Het maakt de kop wel lekker leeg. Ik vermoed dat de pelgrims uit het verleden helemaal geen heilige boontjes waren, het waren gewoon de backpackers van die generatie.

Wat was dit een mooie dag, is er iets mooiers dan een perfecte septemberdag? De lente heeft de belofte van de zomer (Tour de France...) die erachter aan komt, maar de dagen in september zijn eigenlijk de mooiste. Fietsen ging super makkelijk, eerst steil naar beneden vanuit Langres, daarna via rustige D wegen naar Besancon.

Met fietsen weet je altijd het stroomgebied van de rivier waar je bent. Want water gaat naar het laagste punt in het dal, een bruggetje betekent bijna altijd klimmen. Rivierdalen zijn een makkelijke manier om in bergachtig gebied vooruit te komen. Een Col is ook niet het hoogste punt van een berg maar een waterscheiding. Dit kleine college omdat ik vandaag in het stroomgebied van de Rhône ben gekomen, water stroomt dus vanaf hier naar de Middellandse zee.

Bij het binnenrijden van Besancon kom ik in gesprek met een fietser, uiteindelijk zijn we bij hem thuis mijn banden nog even gaan oppompen en heeft hij mij begeleid naar mijn hotel. Aardige man.
Aan het begin van de avond nog even Besancon ingelopen en ik kon nog een stempel bietsen van de koster van de kathedraal. Het pelgrimspaspoort begint al aardig vol te raken.